De oudste van Halima's drie zonen is al tien jaar lid van de Bibliotheek. "Op het consultatiebureau werd gezegd: Jíj moet ook naar de bibliotheek! Investeer in jezelf. Leer de taal, voor jezelf en voor je kinderen." Iets wat de Deventerse, pas veel later en noodgedwongen, ter harte nam. 

Het is wat haar vader en opa ook al wisten: "Zoek de boeken op als je kennis en mensen wil vinden. De bibliotheek staat voor beweging." Halima (43), geboren in Tanzania, verhuisde in 2005 naar Nederland. Ze stichtte er een gezin, in Deventer.  

Ze heeft een bewogen tijd achter de rug. Door een relatiebreuk belandde ze op straat. In de bibliotheek vond ze – eerst vooral in het Engels – aanspraak. En hulp. Plots gingen er weer deuren voor haar open. Jarenlang had ze zich weggecijferd. "Het was alsof ik alles wat ik in Tanzania geleerd had, was vergeten. Ik had geen e-mailadres, wist me geen raad meer met de computer."

In de bibliotheek durfde ze, vaak omringd door grote boodschappentassen vol belangrijke papieren, wel om hulp te vragen. "Het voelt er veilig. Er was altijd aandacht voor mij, ook als het heel druk was. Zo kon ik dingen regelen en, als er wel tijd was, dingen leren. Iedereen wist van mijn verhaal, kent mijn kinderen. Niemand veroordeelde me." Halima noemt de bibliotheek ‘een soort tempel’.

"Je kunt hier met iedereen afspreken. En iedereen komt hier: jong, oud, arm, rijk. Binnen is het veilig. Je bent er nooit alleen. Het is er gezond. Er wordt niet gerookt, niet gedronken. Mensen werken er aan hun toekomst." Als ze eenmaal een baan heeft gevonden, wil Halima bibliotheekvrijwilliger worden. 
 
Foto: Peter Fleur, Deventer Fotokring