Er werden vier scènes gespeeld: een oudergesprek, een gesprek met de huisarts, een functioneringsgesprek tussen een werkgever en werknemer en een gesprek bij de gemeente met iemand van de schuldhulpverlening. Op treffende wijze werd uitgebeeld dat laaggeletterdheid nog steeds niet door veel professionals wordt opgepikt en welke impact dat kan hebben. Het beheersen van basisvaardigheden wordt gezien als vanzelfsprekend. Als er problemen ontstaan, realiseert men zich onvoldoende dat laaggeletterdheid een rol kan spelen. 

Tijdens het tweede gedeelte van de voorstelling werd de scène bij de huisarts overgespeeld en mocht het publiek ingrijpen en suggesties geven. Zo ontstond een gesprek in eenvoudiger taal dat beter te begrijpen was voor de patiënt. De opbrengst van de voorstelling? Het was een leerzame middag voor professionals die meenden al best veel goed te doen maar zich realiseerden: "Wat hebben we nog veel aannames; kunnen lezen en schrijven is helemaal niet zo vanzelfsprekend."