Ook bij de bibliotheek vallen de tegels gelijk op. Niet per se omdat ze zo afsteken, maar juist omdat ze mooi passen binnen de omgeving. Net als het hele ontwerp trouwens. Het gebruik van glas, staal en keramiek maakt het gebouw modern maar het sluit ook naadloos aan bij het historische Noordenbergkwartier.

De architect gebruikt voor een groot deel van de gevel verticale, okergele, keramische elementen. Deze verschillen in diepte en stijl. Sommige zijn glad en andere hebben een ruw oppervlakte. De afwisseling geeft een speels effect dat versterkt wordt als de zon erop valt.

Het zonlicht zorgt ook voor een prachtige weerkaatsing van de huizen van de Stromarkt in de glazen wand van het gebouw. Het glas zorgt er sowieso voor dat het pand geen massaal blok wordt maar dat je er als het ware dwars doorheen kunt kijken. Als je voor de ingang staat en door de ramen kijkt zie je dat dat ook daadwerkelijk kan. Je kijkt zo de Proosdijtuin in.

De inrichting van deze tuin, die openbaar toegankelijk is, komt voor rekening van bureau Lubbers, die ook het Lamme van Dieseplein heeft ontworpen. Daardoor krijgt het hele gebied eenzelfde uitstraling.

Niet alleen het uiterlijk van het gebouw past perfect bij deze locatie. Ook de functie heeft een link met deze historische plek. We hebben ons er zelfs door laten inspireren. Hier werd levendig gehandeld, maar het was ook een plek voor stilte en bezinning. Op deze plek bevond zich sinds de 12e eeuw de Proosdij met zijn proosdijtuin. Het was de residentie van de proost, de rechterhand van de bisschop. In 1668 werd de tuin verkleind en zo ontstond de Stromarkt, als verkooppunt voor stro en andere landbouwproducten. Deze historische plek was er dus eeuwenlang een van handel, bezinning en reflectie. Dat is de basis geworden voor ons verhaal, de Bibliotheek als Marktplaats voor Kennis en Inspiratie.