“Ik kan niet lezen en schrijven. Dat is mijn grootste probleem. Ook heb ik epilepsie en een vorm van autisme. Aan de ene kant is dat ingewikkeld, aan de andere kant ben ik er ook aan gewend. Ik heb het mijn hele leven al. Op het voetbalveld ging ik als kind altijd naar huis, als er mensen langs de kant stonden te schreeuwen en te schelden. Dat vond ik naar. Ik houd van een omgeving waar ik me op mijn gemak kan voelen.

Gebouwenbeheer is prachtig werk. Ik heb dit werk eerst twintig jaar bij een andere organisatie in Deventer gedaan, maar daar hield het werkaanbod een beetje op. Toen ik via KonnecteD bij de bibliotheek kon solliciteren, was ik eerst verbaasd: werken op een plek waar taal en boeken belangrijk zijn, terwijl ik daar zelf zoveel moeite mee heb. Maar er was direct een klik en nu fiets ik drie keer per week vanuit Diepenveen, waar ik woon met mijn vrouw, naar één van de vestigingen van de bibliotheek. Heel afwisselend, vind ik."

Werken met een wandbord

"Vroeger zeiden mensen wel eens tegen me dat ik dom ben, maar daar ging ik altijd tegenin. De één is goed in dit, de ander in dat. We kunnen als mens niet álles kunnen. Als jullie een zin zien, zie ik een zwarte streep, die ik moet ontcijferen. Ik denk dat mijn hersenen anders werken. Omdat ik niets opschrijf, moet ik veel meer vanuit mijn geheugen doen. Daar ben ik altijd goed in geweest. Bij de bibliotheek heb ik zelf voorgesteld om te gaan werken met een groot wandbord, waarop mijn werkdagen staan. Door foto’s en tekeningen bij een bepaalde werkdag te plakken, deel ik samen met mijn collega Roy Wassink de klussen in. Als ik ergens niet aan toekom, dan schuif ik de foto door naar de volgende werkdag.

Op mijn werkdagen loop ik inspectierondes door de gebouwen. Ik controleer bijvoorbeeld of de batterijen bij de deuren met een pasjessysteem nog goed werken, of de putten op het terras niet verstopt raken, of de drukpomp van het rioleringssysteem goed afgesteld staat, of er geen legionella kan ontstaan in de personeelsdouches en of er geen nattigheid en troep ligt bij de trap van de fietsenkelder. Iedereen moet hier veilig van de gebouwen gebruik kunnen maken. Mijn collega’s zeggen: "Je bent knap handig, Ben." Dat heb ik altijd al gehad. Van jongs af aan bouw ik thuis enorme LEGO-projecten. Dat vraagt om geduld en technisch inzicht.

Door mijn werk als assistent-huismeester ben ik zelfstandiger geworden, minder verlegen. In het begin moest ik wel wennen aan al die verschillende mensen die bij een bibliotheek komen, maar nu maak ik overal graag een praatje. Ik oordeel nooit over mensen. Iedereen mag hier als een vrij mens binnenkomen en zijn eigen plek zoeken. Het moet voor onze bezoekers voelen als een huiskamer. Ik zorg dat die huiskamer in orde blijft."